Wanneer ik erover nadenk moet ik bekennen dat ik bitter weinig bands uit Noorwegen ken. Airbag is er sinds kort een van. '"Identity" is hun debuut album. "Prelude" zou een track van een nieuw David Gilmour album kunnen zijn, evenals de gitaar solo in "Steal my Soul" en "Sounds that I hear". Sfeervol en relaxed. Met "No escape" komt het album op gang zonder aan sfeer in te boeten. Zanger Asle Tostrup heeft een prettige stem die uitstekend bij het geluid van de band en hun composities past. Risico's neemt hij niet, evenals de rest van de band en daar ligt het enige zwakke punt van "Identity". Juist een debuut album leent zich om creativiteit alle ruimte te geven en verschillende richtingen uit te proberen (binnen bepaalde grenzen uiteraard). Alle tracks ademen dezelfde sfeer uit die geen moment verrassende wendingen neemt. "Voorspelbaar", is dan het woord dat naar boven komt. Toch weet Airbag op "Identity" mijn aandacht vast te houden. De acht minuten durende "Colours" en "Safe Like You" zijn uitschieters in positieve zin maar eigenlijk kent het album geen zwak nummer. Airbag blijken meesters in het scheppen van een relaxed, beheerst, bijna sereen geluid. Alle instrumenten worden verweven tot een eenduidig geheel en alles vult elkaar aan. Als het je aanspreekt is het ontbreken van verrassende wendingen geen gemis. Toch ben ik erg nieuwsgierig naar de opvolger. Airbag heeft een begin van een eigen geluid gevonden maar is op "Identity" toch duidelijk beïnvloed door bijvoorbeeld David Gilmour's "On an Island". Maar zeg nu zelf… dat is zeker geen schande.Eric Krull.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten