In de jaren 80 won Pat Benatar de ene grammy na de andere voor "Best Female Rock Vocal". "La Pat", zoals fans naar haar refereren, was "big in America" vanaf haar debuut-album uit 1979: "In the heat of the night". In Nederland werd de single "I need a lover", afkomstig van dit album, een kleine hit. Benatar's stem is meteen herkenbaar. Haar klassieke achtergrond is daar zeker debet aan. Live blijft ze gemakkelijk overeind, ook in de hogere noten. Pas eind jaren 90 begint haar stem iets heser te worden wat haar eigenlijk alleen maar interessanter doet klinken.Na enkele stevige rock-albums te hebben afgeleverd brengt ze in 1984 "Tropico" uit. Het album gaat verder met het meer pop georiënteerde geluid dat haar in het jaar daarvoor het enorme wereldwijde succes "love is a battlefield" bracht. De single "We Belong" is ook in Nederland een hit. Op "Tropico" klinkt Benatar kwetsbaarder dan ooit. "Painted Desert" is daar een duidelijk voorbeeld van, het kabbelt rustig aan je voorbij. (Tijdens interviews in latere jaren maakt Pat er geen geheim van dat ze zich niet altijd prettig heeft gevoeld met het imago van stoere vrouwelijke rock artiest.) "Temporary Heroes" is een duidelijke jaren 80 productie maar dan in positieve zin, evenals "Love In The Ice Age" waarin het duidelijk herkenbare geluid van gitarist Neil Geraldo aanwezig is. "Crazy World Like This" heeft een aanstekelijk couplet/refrein structuur met een sterke melodie, de solo is ook hier duidelijk Geraldo's werk. "Ooh Ooh Song", lijkt zo'n nummer dat spontaan is ontstaan in de studio. Een up-tempo, vrolijke tune met meer humor dan tekst. "We belong" is terecht als single gekozen. Een refrein dat snel blijft hangen, een vereiste voor een hit.
Wie Pat Benatar heeft leren kennen van haar grootste hit "Love Is A Battlefield" en meer van haar wil horen begint het best bij "Tropico".
Eric Krull
Geen opmerkingen:
Een reactie posten