Review: Backlash - Bad English - 1991

"Time Stood Still" van het album "Backlash" is zo'n nummer dat regelmatig voorbij komt op alle classic-rock zenders en programma's als "arbeidsvitaminen". Een melodieuze pop-rock song met de onmiskenbare stem van John Waite was eigenlijk altijd een potentiële hit in de jaren 70 toen hij nog deel uitmaakte van "The Baby's". "Isn't It Time", "Everytime I Think Of You" en "Piece Of The Action" zijn daar bekende voorbeelden van. De oprichting van "Bad English", een mix van bandleden van The Baby's en Journey, leek dan ook veelbelovend. Het eerste album zonder titel bracht vooral in Amerika veel succes met o.a. de single "When I See You Smile", een nummer 1 hit. Het album klinkt in mijn oren erg Amerikaans alsof de platenmaatschappij helemaal voorbij gaat aan de Europese markt. Vreemd, want John Waite's single succes van enkele jaren daarvoor : "Missing You" werd ook in Europa een hit.

Met "Backlash" borduurde men voort op het succes van de voorganger. Het grote verschil ligt echter in de kwaliteit van de songs op "Backlash".  De nummers blijven makkelijker hangen, de melodieën zijn pakkender. De singles "Time Stood Still", en "Straight To The Heart", maar ook "Savage Blue" en "So This Is Eden zijn uitstekende rock-pop songs. "The Time Alone With You" is zo'n album track waarbij je je afvraagt waarom dit geen grote hit is geweest. Deze rock-ballad heeft alles in zich wat je verwacht van dit genre. Waite's stem komt volledig tot zijn recht in dit soort nummers. Op "Rebel Say A Prayer" kun je prima mee schreeuwen, evenals "Pray For Rain". "Make Love Last" is de mindere van de ballads op "Backlash" maar is nog steeds aangenaam. Bad English was een kort leven beschoren. Bij het uitkomen van "Backlash" was de band al ter ziele.

Als je dit album kunt waarderen luister dan ook eens naar de track "Union Jack" van het gelijknamige album uit 1979 van "The Baby's". Het venijn in Waite's zang in dit nummer had wellicht prima gepast in een verdere ontwikkeling van Bad English op een derde album.

Link: John Waite Website

Eric Krull

Review: Gonna Have A Good Time - Easybeats - 1999 compilatie

Jaren 60 muziek wordt steeds vaker opnieuw uitgebracht, zo ook die van de Australische band The Easybeats. In 1967 hebben ze een knaller van een hit met het nummer "Friday On My Mind". De geschiedenis van de band begint in 1964 als Steve Wright met George Young en Johannes Vandenburg (Harry Vanda) gaat samenwerken. De twee overige leden van de groep zijn Dingeman Vandersluys (Dick Diamonde) en Gordon Fleet. The Easybeats onderscheiden zich al snel van andere Australische bands door zelf hun songs te schrijven en door hun afwijkende podium act. Als muziekuitgever en producer Ted Albert met hun in kontakt komt, biedt hij de band een platencontract aan. Binnen anderhalf jaar schrijven Vanda en Young 8 Australische top 5 hits, waaronder hun eerste nummer 1 hit, "She's So Fine" (1965). Net als in Engeland, waar Beatlemania heerst, heeft ook Australië zijn eigen mania: Easyfever. In 1969 hebben ze hun laatste hits met "St. Louis", dat in de onderste regionen van de Amerikaanse top 100 terecht komt en "Hello, How Are You?", dat alleen buiten Australië in de Engelse top 20 belandt. Nadat de band in 1974 uit elkaar valt, blijven Vanda en Young samenwerken en hits schrijven voor talrijke artiesten zoals Flash And The Pan ("Waiting For A Train"). Ze zijn ook actief bij de Australische hard-rock band AC/DC, waar twee jongere broers van George, Angus en Malcolm, deel van uit maken. Ze produceren tevens de eerste 6 LP's. In de jaren 80 bewijzen tal van Australische artiesten, zoals The Saints, INXS en Little River Band, dat de composities van VandaNoung de tand des tijds glorieus hebben doorstaan, door hits te scoren met materiaal dat in de jaren 60 door dit duo geschreven is. Over de CD kan ik kort zijn: dit is een puike CD met alle hits, inclusief b-kantjes. Een echte jaren 60 liefhebber kan hier onmogelijk aan voorbijgaan. Verplichte kost dus.

Carry Munter