 |
| Nightmare Becomes Reality |
De band speelt instrumentale progressieve rock, geïnspireerd door de klassieke Italiaanse horror soundtracks, die beroemd werden door bands en artiesten als Goblin, Fabio Frizzi en Ennio Morricone, maar ook door bands uit de jaren 70 zoals King Crimson, ELP en Rick Wakeman en natuurlijk spelen de mellotron, Hammond orgel en Moog synthesizer daarin een grote rol en hun muziek is een kruising van horror, symfonische en progressieve rock.
De band bestaat uit: Daniel Cannerfelt – gitaar, Fredrik Klingwall – keyboards, mellotron en Rhodes synthesizer, Stefan Granberg – bouzouki, basgitaar, gitaar en keyboards en Teddy Möller – drums.
De CD bevat 11 nummers, waarvan het slechts 31 seconden durende openingsnummer “Voices From Beyond” meteen al erg duister begint met gehuil en angstkreten en die sfeer wordt in “Corridor Of Blood” goed vastgehouden. Zware donkere soms agressieve tonen maken in dit nummer de dienst uit, waarbij de band toch ook het symfonische aspect niet vergeet en de goed gebruikte tempowisselingen houden het geheel uitermate spannend.
Het vervolg in “The Revenant” is een stukje luchtiger, maar dreigend genoeg om in de juiste stemming te blijven en ook dit is een schitterend nummer. “Contamination” heeft grotendeels de zelfde melodielijn en borduurt verder op het voorgaande en ik vraag me af, waarom de band deze nummers niet aan elkaar heeft gemaakt tot 1 lang nummer. In “Passage Of Darkness” wordt de muziek nog toegankelijker en dit is een vrij complex nummer, waarin de drum in één tempo gespeeld wordt, tot de band op een bepaalt punt besluit er even wat experimentelere klanken in door te laten klinken, om vervolgens terug te keren naar de basis. “Solemn Graves” is een prachtig symfonisch nummer, waarin zelfs vrij vrolijke klanken voorkomen en ik bespeur weinig meer van de zwaarmoedige muziek uit het begin. Ook in “Delirious” dat daar op volgt, krijg ik een stuk muziek te horen, dat weliswaar hier en daar iets donkerdere klanken heeft, maar toch vrij algemeen klinkt. Met “Feast Of Feralia” keert de band eindelijk terug naar het zwaardere en ik ben meteen weer een stuk alerter, want dit is de muziek, die ik de hele CD hoopte te horen. Dan is het tijd voor het titelnummer en deze begint dreigend, maar verzandt toch weer in een “twaalf in een dozijn” nummer en voegt in feite niets toe. Het langste nummer van de CD heet “Things To Come” en heeft enkele tempowisselingen, waardoor er ruimte gemaakt wordt om van sfeer te veranderen. Hier en daar hoor ik klassieke invloeden en er zit een prima pianospel tussen, waarna er een dreigende sfeer ontstaat, maar dit wordt helaas weer niet vastgehouden en ik merk dat ik daardoor steeds meer contact met de muziek begin te verliezen.
Het laatste nummer heet “The Dead Will Walk The Earth” en is een vrij eentonig nummer, dat me langzaam in een lichte trance brengt en is één van de betere van de CD, die over het geheel genomen prima klinkt, maar naar mijn mening wel spannender had gemogen.
Transubstans 2011
Carry Munter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten