 |
| Sempre E Ovunque Oltre Il Sogno |
De CD bevat 8 nummers, waarvan “Il Re Degli Scemi”, een klassiek aandoend bombastisch meesterlijk instrumentaal stuk, de eerste is. Vanaf de eerste tonen zit ik gevangen in de muziek, die me kompleet overrompelt. Ook het volgende nummer “L’Altare Del Sacrificio” is instrumentaal, maar van een heel ander kaliber, want in tegenstelling to het eerste nummer, is dit een snel stuk progressieve rock, waarbij de nadruk op progressief ligt, dat vloeiend over gaat “L ‘Incastesimo Del Druido”, eveneens een progressieve rock song, die in het verlengde van de vorige begint en hierin hoor ik voor het eerst de fenomenale zang van Corrado Grappeggia. De song, die ongeveer 8 minuten duurt wordt naar een climax gebracht door opzwepende muziek en zang, waarna er een psychedelisch experimenteel stuk volgt, dat op zijn beurt weer over gaat in het snelle opzwepende, om vervolgens na een moment van rust te eindigen als een hardrock nummer.
Dan is het weer tijd voor een instrumentaal stuk, dat uit 4 gedeelten bestaat en “Discesa Attraverso Lo Stige” heet. Hierin is de muziek vrij rustig en symfonisch en maakt de band gebruik van akoestische gitaren en synthesizer, die me weer een andere kant van de band laten horen. Ook dit gaat moeiteloos over in het volgende instrumentale stuk “Ade, Sensazione Di Paura”, dat uit 7 verschillende delen bestaat en ook symfonisch is. Hier en daar roept dit associaties op met de muziek van ELP, maar van een echte vergelijking kan ik niet spreken. Klassiek, symfonisch, hardrock en filmische muziek wisselen elkaar af in dit nummer en nog steeds weet de band me in de ban van hun geweldige muziek te houden, die ontzettend spannend is en me met elke wisseling verrast.
“03.02.1974” is hun tribuut aan Genesis, die op die datum een schitterend concert in Turijn gaf tijdens de “Selling England By The Pound” tour en dit rustige 7 en een halve minuut durende gezongen nummer kent de nodige tempowisselingen, waarbij de muziek langzamerhand steeds meer vaart begint te krijgen en in het laatste gedeelte zelfs iets uit de gloriedagen van Genesis mee krijgt. Ook in het gezongen “La Formula Finale Di Chad-Bat” is de muziek symfonisch met een up-tempo, al weet ik dat aan het begin van de song nog niet, want dit start met een soort voordracht. Het laatste nummer van deze Pandora CD heet “Sempre E Ovunque”, kent 8 verschillende delen, die afwisselend gezongen worden of instrumentaal zijn en duurt 23 minuten. Deel 1 “Overture: Fantasia” bevat naast symfonisch ook jazz en hardrock invloeden en is een instrumentaal stuk. Deel 2 “Cornando Dal Passato” heeft een gezongen gedeelte en is symfonisch, dat door gaat in deel 3, het korte instrumentale “Aprendo Il Forziere”, waarin weer hardrock invloeden zitten en die gaan verder in “Cravolto Dalle Emozioni”, dat ook kort en instrumentaal is en daarna volgt deel 5, “Brividi”, het volgende korte instrumentale stukje met daarin klassiek aandoende klanken. Dan deel 6 en 7 waarin gezongen wordt, te beginnen met “Predicando Sempre Ovunque”, dat mooi rustig is en daarna het dreigende begin van “Presenza Eterna”, dat weer een song is, die zo nu en dan naar hardrock neigt, maar toch gewoon een schitterend symfonische rock song blijft. Het laatste deel heet “Finale: Custode Oltre Il Sogno” en ook hierin hoor je hardrock, die nu de boventoon voert en abrupt wordt afgebroken om plaats te maken voor de allerlaatste tonen en die zijn voor de synthesizer, waarmee de CD tot een waardig einde gebracht wordt.
Pandora heeft met “Sempre E Ovunque Oltre Il Sogno” een fantastische CD gemaakt, die vanaf begin tot einde boeit en voor mij nu al één van de beste CD’s van 2011 is.
Carry Munter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten