Review: Happyland - Amanda Jenssen - 2009

Amanda Jenssen's stem klinkt aangenaam hees. Een Zweedse tongval in haar engelse uitspraak maakt je duidelijk dat niet alle grote talenten uit Engeland of Amerika komen. De Zweedse versie van Idols mag ze dan net niet gewonnen hebben, met "Happyland" (haar tweede album) bewijst de 22 jarige Amanda Jenssen over ongelooflijk veel talent te beschikken. Niet alleen als zangeres maar ook als songwriter. Haar zang klinkt vol overtuiging en is vaak ongeremd waardoor er alle ruimte is voor emotie in de songs. In de begeleiding spelen blazers en strijkers een belangrijke rol.

Een betere titeltrack, single en opener dan "Happyland" had ze niet kunnen schrijven. Na 1 keer beluisteren blijft dit nummer in je hoofd hangen. Na een gong, het aanzwellen van haar stem en backing-vocals barst dit nummer los in een melodie en beat waarbij het onmogelijk is niet mee te gaan zingen. Op de achtergrond gaan de blazers ook uit hun dak om het feestje compleet te maken.  "Save Me For A Day" begint met een contrabas die heel even aan de Straycats "Runawayboys" doet denken om vervolgens weer in een vlot tempo met begeleidende blazers uit te barsten. "Autopilot" begint met ingetogen piano en vocals maar ontaard niet in een ballad. Het refrein en de manier van zingen in dit nummer zou je als een soort Jenssen trademark kunnen benoemen, een sterk nummer. Met "Morninglight" nemen de blazers het weer over. "Our Time" is een song vol dramatiek met een werkelijk prachtige zanglijn. Met tromgeroffel en strijkers op de achtergrond wordt de spanning naar het refrein ieder keer weer opgevoerd. Het up-tempo "The Rebounder" is opnieuw een song die in je hoofd blijft hangen door een aanstekelijke melodieuze zanglijn. Met "The End" staat de dramatiek weer vooraan in opnieuw een sterke compositie. "Charlie" is voor mij het hoogtepunt van "Happyland".  Contrabas, piano fill-ins, blazers, een jaren vijftig jazzy sfeertje, een vertellende zang in het couplet en een melodieus "meezing-refrein". Prachtig! Met "Common Henry" en "Borderline" gaat het feest gewoon verder. Het opnieuw melodieuze "I Choose You" is de juiste afsluiter. Vervolgens kom je tot de ontdekking dat er werkelijk niet 1 zwak nummer op "Happyland" staat en dat is knap.  Je kunt je afvragen waarom ze niet is terug te vinden in de hoogste regionen van de hitlijsten want daar hoort dit album thuis. In Zweden is het al goud…

Eric Krull