Review: The Unforgiving - Within Temptation - 2011

Eén van de mooiste nummers ooit is voor mij "Our Farewell" van het album "Mother Earth". De emotie is zo tastbaar in dit nummer dat ik er nog steeds kippenvel van krijg.

The Unforgiving - Within Temptation

Het nieuwe Within' Temptation album "The Unforgiving" werd aangekondigd als concept album, een genre waar ik een zwak voor heb, dus mijn verwachtingen waren hoog. Een concept album is bij uitstek geschikt om een verhaal op te bouwen, om de luisteraar van ingetogen spanning naar uitzinnige muzikale hoogtepunten te brengen. Wie zich waagt aan het genre neemt dus nogal wat hooi op zijn vork. Immers, titels als "The Wall", "Tommy", The Lamb lies down on Broadway" en Seventh Son of a Seventh Son zijn je voor gegaan om er maar een paar te noemen. Volgens zangeres Sharon was dit album een uitdaging, een andere richting. Zo anders klinkt "The Unforgiving" echter niet. Nog steeds bombastische metal die echter wel rauwer en minder gothic klinkt dan zijn voorgangers. Eerlijk gezegd, tekstueel mogen de nummers dan verweven zijn, muzikaal klinkt het toch meer als losse nummers i.p.v. een geheel. En dat vind ik wat teleurstellend. Geen moment heb je namelijk het idee naar een concept album te zitten luisteren. Ieder nummer is een track op zich, niets gaat muzikaal in elkaar over en onderling is er dus geen opbouw naar het einde van het verhaal, geen instrumentale fragmenten, (te) weinig soleerwerk. Erg jammer want ik ben er van overtuigd dat de band dit in zich heeft. De magie van Within' Temptation draait nog steeds volledig rond de vocalen van Sharon.

Is het daarom een minder album? Nee. Op "The Unforgiving" staat eigenlijk geen enkel zwak nummer. Iedere track heeft een toegankelijk refrein, de single "Faster" is daar een voorbeeld van. Ook "Sinéad" is op dit punt erg sterk. Eigenlijk bestaat het album uit metal-achtige, bombastische muziek, geschreven rond een pop-structuur, (en daardoor erg commercieel), eerlijk is eerlijk, de band is daar erg goed in. Een hoogtepunt is "Shot in The Dark", een track die zelfs na 1 keer beluisteren er flink in hakt. "Fire And Ice" begint ingetogen maar loopt uiteindelijk uit op een meeslepend einde. Meeslepend en vol drama is ook "Lost" dat een helaas veel te korte akoestische solo bevat. "Iron" is een up tempo rocker die zeker de fan van de hardere sound zal bekoren. Op "Murder" klinkt Sharon heerlijk "eng" en het refrein is opnieuw erg sterk. Ze klinkt op dit album zowiezo minder "engelachtig" als op b.v. "Mother Earth". Ze is als zangeres sindsdien alleen maar verder gegroeid en dus nog beter in staat om meer afwisseling in haar stem te leggen. Haar meerstemmige zanglijnen blijven altijd interessant ook al is na al die jaren de verrassing er een beetje vanaf. "Stairway To The Skies" is de afsluiter van het album dat helaas eindigt met een fade out die te snel komt.

"The Unforgiving" zal vrees ik niet tussen het rijtje memorabele concept albums dat ik eerder opnoemde worden opgenomen. Toch is het een zeer geslaagd album vanwege de hoge kwaliteit van de afzonderlijke tracks met sterke refreinen en vocalen. De Within' Temptation fan zal het zeker kunnen waarderen.

Eric Krull