In 2006 ging de band, nadat ze de CD “The Electric Measure” uitgebracht hadden uit elkaar en zag het er naar uit dat we niets meer van ze zouden vernemen. Nadat de meningsverschillen bijgelegd waren besloten ze toch weer samen te gaan optreden en een nieuwe CD te maken.
Na vier jaar is er dan de CD “Legacy”, een meer dan waardige opvolger van “The Electric Measure”.
Hij bevat 7 nummers die samen 72 minuten duren, waarvan het openingsnummer “Requiem ( For A Dying Creed)” zo’n 18 minuten duurt.
Deze song bestaat uit 3 delen die uiteraard vlekkeloos in elkaar vloeien en verschillende tempowisselingen kent. Part 1 “Within this spell” is een symfonisch stuk, dat in een up-tempo gespeeld wordt, onderbroken door het rustige eerste deel van part 2 “Visions” en verder gaat in het tweede gedeelte van part 2 “Within this spell (reprise)”, waarna het laatste stuk van deze trilogie, als je het zo zou willen noemen, “A Requiem For You” begint, dat ook weer de nodige tempowisselingen kent.
“An Aerial Architect” is de tweede song op de CD en dit is een nummer, dat me qua sfeer aan de begintijd van King Crimson doet denken en je hoort hierin dat Hypnos 69 zich sterk door deze band heeft laten beïnvloeden, waardoor de CD voor mij al een 10 scoort.
Ook het schitterende rustige symfonische “My Journey To The Stars“ scoort hoog.
“The Sad Destiny We Lament” is vanaf het begin meteen één van mijn favoriete songs van de CD. Het nummer is rustig, maar roept een lichtelijk dreigende sfeer op en halverwege wordt dit verder versterkt door de zwaar aangezette tonen van de synthesizer.
Daarna volgt er een rocknummer, getiteld “The Empty Hourglass”, dat met een vrij stevige drumpartij begint, maar langzaam maar zeker over gaat in een progressieve rocksong, waarbij de saxofoon een groot aandeel in het geheel heeft en doordat de band er een hypnotiserend ritme aan toe heeft gevoegd, hoop ik dat dit nummer zal blijven duren, maar helaas is dat niet het geval en plotseling is er een chaotische fase in de song, die over gaat in de rocksong uit de start van dit nummer.
“Jerusalem” is weer zo’n schitterende song, dat in een rustig tempo gespeeld wordt, dat langzaam verandert in een opzwepend nummer, waarbij de saxofoon de overhand neemt en de band laat hier in horen hoe verschrikkelijk goed ze eigenlijk wel zijn.
Als waardige afsluiter staat er het uit 4 delen bestaande nummer “The Great Work” op de CD, een fantastische song, waarin alles vertegenwoordigd is: symfonisch, progressief, stoner, jazz en zelfs lichtelijk space rock.
Hypnos 69 heeft volgens mij met “Legacy” één van de 10 beste CD’s van 2010 gemaakt.
Van buitengewone klasse dus. Hulde!
CD Elektrohasch Records
Carry Munter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten