vrijdag 30 april 2010

CD Review: Franticode - Aphelion - 2008

De Italiaanse band Aphelion is een instrumentaal rock project, dat in 2004 door Alessandro Bertoni – keyboards, Sebastiano Pozzobon – basgitaar en Matteo Gasparin gevormd werd.
De band maakt een mix van verschillende stijlen jazz / fusion en technische progressieve rock en dat mondde in 2005 uit in de demo “Demonstuctive, waar 2 nummers op staan. In 2006 tekenden ze een contract met het Lizard Open Mind label en kwam drummer Enrico Pintonello bij de band. Eind 2007 hadden ze genoeg materiaal om een CD te vullen en werd de CD  “Franticode”,   waarop 7 songs staan, in de Majestic Studio te Venetië, Italië in 2 dagen opgenomen. De CD werd in de Beach Wood Manor Studio’s te Los Angeles gemixt door niemand minder dan Derek Sherinian, die werkte met o.a. Alice Cooper, Billy Idol, Yngwie Malmsteen, Dream Theatre en Planet X. Je hoort in de nummers invloeden van Allan Holdsworth, waar de band me in sommige stukken aan doet denken en muzikaal ook mee te vergelijken valt.

Het openingsnummer “Hercoloubus” pakt je meteen en je weet direct dat dit een CD is die je regelmatig zult opzetten. Het is een spannend nummer waarbij een mix van metal, jazz- en symfonische rock vol met tempowisselingen je aan de muziek gebonden houdt.,Het nummer loopt feilloos over in de volgende en “Hybris” is van hetzelfde laken een pak, alleen heb je het idee dat het een stuk steviger wordt, maar dat is maar schijn. Na een kort metal intro wordt het allemaal weer een stuk symfonischer.
Één van mijn favoriete nummers is  “Dreaming In Franticode”, dat als derde gespeeld wordt, waarmee de band me ook nu weer aan mijn stoel gekluisterd weet te houden. Het is een schitterend jazzrock nummer in de stijl van Allan Holdsworth, waarin de spanning steeds meer opgevoerd wordt.
“Orbit Out” heet de volgende track en is een zeer melodieus nummer met een vrij rustig begin waarin de band gaandeweg de spanning steeds verder weet op te bouwen. Ook in dit nummer zitten de nodige tempowisselingen, waardoor de muziek je blijft boeien.
Daarna volgen de nummers “Clouds Over Tharsis”, een mix van symfo, jazz- en hardrock,  “Mercurial Sand”, met een klassiek aandoend intro en het schitterende “Primordial Crossbreeding”, dat een vrij experimenteel begin kent en net als de rest van het album technisch perfect in elkaar zit, waarbij alleen het abrupte einde uit de toon valt. Dit is volgens mij het beste nummer van de CD, waarin de band laat horen hoe je muziek in deze muziekstijl hoort te spelen. Aphelion heeft met  “Franticode” een stuk muziek weten te creëren, waarmee liefhebbers van jazz en symfonische rock hun hart op kunnen halen en niet omheen kunnen en mogen gaan.

Wat mij betreft een geweldig album en dus zeer verplichte kost.

Carry Munter

Geen opmerkingen:

Een reactie posten