Review: The Veil Of Queen Mab - Hexperos - 2010

The Veil Of Queen Mab - Hexperos

Hexperos werd in 2004 opgericht en is een project van Alessandra Santovito – zang, fluit, dulcimer en Francesco Forgione – dubbele bas, cello, harp, percussie en keyboard, bijgestaan door harpiste Francesca Romana Di Nicola, Alessandro Pensa – viool viola en Manuel Manzitti op bas. De naam Hexperos komt uit de Griekse mythologie en de band heeft hun invloeden uit de Gothic literatuur en muziek, die vol zit met romantiek, mysterieuze sensualiteit, melancholie en steunt op klassieke invloeden. In september 2007 verscheen hun debuut CD “The Garden Of The Hexperides”via het Equilibrium label en “The Veil Of Queen Mab” uit 2010 is daar de opvolger van.

De nieuwe CD gaat over de Angel - Saksische mythologie en dan met name over de koningin van de dromen en feeën, waarvan de oorsprong waarschijnlijk in de Keltische cultuur ligt. De CD bevat 14 korte nummers en duurt slechts 48 minuten, maar is net als hun debuut een juweeltje. “The Fairy Appears” is het eerste nummer van de CD en hiermee laat Hexperos weten wat me te wachten staat. Prachtige zang verpakt in klassiek aandoende klanken, waarbij de violen en de harp het nummer dragen. Vervolgens “Queen Mab”, dat iets duisters en tragisch over zich heeft door het zware geluid van de cello, die in een langzaam tempo gespeeld wordt en door de daarbij mysterieus klinkende zang, die associaties bij me oproept van opera klanken. Ook “El Velo Azul” roept iets duisters bij me op en deze song wordt eveneens in een langzaam tempo gespeeld, waarbij ik me één van de deelnemers aan een processie waan, als mijn ogen sluit en de muziek op me in laat werken. “Moon Spell” heet de volgende song, waar Keltische klanken de hoofdmoot zijn en ik kan  bijna de vrouwen in een cirkel zien dansen, onderwijl hun lied zingend. Nog steeds heeft de muziek iets triests over zich en dat verandert ook in “Summatem Deam” niet, maar in “Diadem Of The Night” begin ik iets meer licht in de duisternis te ontwaren, doordat er hoop doorklinkt in de gespeelde tonen en de zang. In “Summoning Of The Artists” wordt het tempo zelfs al opgewekter en dit zet zich in “A Reason to Live” nog even voort, alhoewel ik hierin toch weer het dreigende begin te horen. “Nocturne” bevat weer de zware klanken van de cello en de duisternis lijkt opnieuw aan kracht te winnen, wat bewaarheid wordt in “Le Lacrime Di Prosperina”. Dan volgt “A Forest”, met een ietwat hoopvollere zang, dat deze lijn blijft volgen en “A Midsummer Night’s Dream”, een instrumentaal stukje klassiek aandoende muziek. “Time Of Spirit” wordt met heldere stem gezongen en de muziek van de dulcimer klinkt, alsof die zo uit een ouderwets speeldoosje gekomen is. Het laatste nummer van “The Veil Of Queen Mab” heet “Asturiana”, een romantisch klinkend stukje muziek, dat de CD waardig besluit.

Hexperos heeft met deze 14 nummers tellende CD weer een fantastisch stuk muziek afgeleverd, dat ik niet had willen missen. In één woord: geweldig!

Carry Munter