maandag 29 november 2010

Review: Kosmonauts - Sula Bassana - 2010

De Duitse Multi-instrumentalist Dave Schmidt, alias Sula Bassana, speelt op zijn nieuwe album, “Kosmonauts”, weer alle instrumenten zelf en produceerde de CD in zijn thuis studio. De mastering liet hij over aan krautrock legende Eroc, die dat voor veel Duitse bands en muzikanten doet.De CD werd eerder in een gelimiteerde CD-R versie uitgebracht onder de naam “Sulatronics 2”, maar omdat er zoveel positieve reacties op volgden, besloot Sula er een gewone release van te maken, waarop 5 vrij lange elektronische nummers staan.

Het openingsnummer van de CD, “Barbarella”, genoemd naar de film met Jane Fonda, laat je meteen weten, wat je kan verwachten. Science-Fiction muziek gemixt met space-rock, in een hypnotiserend ritme gespeeld, waarbij ik langzaam in een lichte roes kom, zonder enige drugs te gebruiken.
“Thora”begint als een soort video spelletje, maar langzaam maar zeker verandert het net als het voorgaande nummer in een hypnotiserend geheel, waar ik me volledig geboeid aan over kan geven. Dan volgt “Stella Star”, volgens mij het beste nummer van de CD, dat me compleet uit mijn bol laat gaan en ik besef, dat Sula me volledig in de ban van zijn  muziek heeft weten te krijgen. Vervolgens hoor ik de aanzwellende tonen van het volgende nummer, genaamd “Trillian”. Een eentonig, maar zeer intrigerend begin van dit nummer houdt me in spanning en na enkele minuten verandert het ritme in een dansbare soort trance ambient, waarop ik mee begin te bewegen. Het meest afwijkende nummer heeft Sula voor het laatst bewaard en dat heet “Pygar”. Zware indringende tonen, die een duister soort gevoelens oproepen, zo kan ik dit 10 minuten durende nummer het best omschrijven. Ondanks dat zit ik aan mijn stoel gekluisterd, omdat ik ook nu weer volledig in de muziek kan opgaan en na afloop van de CD, heb ik dan ook het gevoel, in één grote trip te hebben gezeten en ik besluit de CD nogmaals te draaien en te draaien en te draaien.

“Kosmonauts” is voor mij één van de tien beste CD’s van 2010 en dus verplichte kost!

Carry Munter




Geen opmerkingen:

Een reactie posten