Opener en titeltrack "Light Up" is meteen het sterkste nummer van het album. Een soul-achtig nummer met blazers en een laid-back zanglijn. Het zijn echter vooral de country invloeden die bepalend zijn op de rest van het album. Wie hoopte op een album in de stijl van haar debuut "Away From Here" zal meteen opvallen dat ditmaal de piano vrijwel ontbreekt. Nummers als "Ten Minutes of Sleep" zul je niet vinden op "Light Up". Eerlijk gezegd vind ik dat een gemis. Het album kabbelt voort met nummers die nogal "bescheiden" zijn. Geen grote uitschieters naar links of rechts, pop-country songs in al zijn eenvoud. Zoals "Carry Me Home" , "To Forget Her" of "Leaves Keep Falling Down". Goed gezongen met een prettige begeleiding, maar… wel een beetje saai als je er een kwartier naar hebt geluisterd. Je kunt je ook afvragen hoe Ann zich wil onderscheiden met dit soort materiaal. "Waiting & Dreaming" heeft een wat meer eigen sfeer en minder country en valt daardoor meteen op, net als het meer poppy "That Thing" en het up-tempo "You Done me Wrong". Ook het wederom met blazers ondersteunde "Move On" springt eruit.
Stevie Ann komt wat mij betreft op "Light Up" vooral goed uit de verf wanneer de country invloeden achterwege worden gelaten. Dat kan toch niet de bedoeling zijn geweest met Froom aan het roer. Zoals ik al eerder aangaf is het geheel ontbreken van de piano als dragende faktor in de begeleiding een gemis. Piano en Stevie's stem zijn een bewezen combinatie op haar debuut album en laten meer ruimte voor variatie tussen de songs onderling.
Naar eigen zeggen heeft Ann bewust gekozen voor Froom als producer en daarmee de deur voor country invloeden wijd open gezet. Wat mij betreft mag die samenwerking beperkt blijven tot dit album. Waarom? Omdat de persoonlijkheid van Stevie Ann zoals die aanwezig is op haar debuutalbum zich te weinig laat zien op "Light Up". En dat is jammer.
Eric Krull
het geheel ontbreken van een piano? ik hoor het toch echt!
BeantwoordenVerwijderenBeste Rich,
BeantwoordenVerwijderen"als dragende faktor" schreef ik, zoals in "Ten minutes of sleep" als voorbeeld. Op dit album heeft de piano een veel minder belangrijke rol en in bijna geen enkel nummer is het het dragende instrument, dat vond ik opvallend in vergelijking met het vorige album.
Eric