zondag 4 maart 2012

Review: Yori Swart - Yori Swart - 2012

Yori Swart - 2012
Na het winnen van de Amsterdamse Popprijs en de Grote Prijs van Nederland verscheen half februari het debuutalbum "Yori Swart" op haar eigen label: Ysplaat. Invloeden van folk, country zijn duidelijk hoorbaar maar het geheel is veel meer dan dat.

"Yori Swart" klinkt meer als een band dan een singer-songwriter album. Dat heeft wellicht ook met de input van producer Attie Bauw te maken. Naast de stem van Yori spelen namelijk ook de mondharmonica, gitaar en Hammond Organ een grote rol. En juist die combinatie geven het album een heel eigen geluid. Swart's aangename stemgeluid is niet meteen karakteristiek te noemen maar haar manier van zingen is dat des te meer. Opener "Rest Your Eyes" kabbelt rustig aan je voorbij en is een van de meer "poppy" songs, melodieus en sfeervol. Beheerste drums, akoestische gitaar. Single "I Say Nothing" vervolgt dit pad met een iets aanstekelijker refrein. Wat opvalt is de subtiele rol die de Hammond Organ klanken vervullen op de achtergrond. In  "Secretly Sleeping" is voor het eerst duidelijk de mondharmonica te horen. De song heeft dezelfde sfeer als de vorige twee maar is iets minder catchy. Tot dan toe klinkt "Yori Swart" erg goed maar het beste moet nog komen.

Op "Make Me Stay" komen er andere sferen tot leven. Dromerig, subtiel, zelfs hier en daar een beetje aangenaam "creepy". Op "Complacency" speelt de dreigend klinkende mondharmonica voor het eerst een hoofdrol in de verder ingetogen gespeelde begeleiding. "Oh Lord" is het hoogtepunt van het album met een heerlijke mondharmonica partij, een venijnig zingende Yori, en een prachtige gitaarpartij die me bij vlagen doet denken aan Eric Clapton's inbreng op Roger Waters "Pros And Cons Of Hitchhiking". Helaas bevat dit album niet meer van dit soort songs. Een tweede hoogtepunt is "Give You All", dat een prachtige zanglijn heeft, opnieuw gedragen door een heel subtiele begeleiding. Ook "Feathers" maakt indruk, ingetogen momenten afgewisseld met gedrevenheid maar altijd beheerst en melodieus.
"Come On Over" is een prachtige afsluiter waar ook de stem van Okke Punt (mondharmonica) een hoofdrol heeft. Opnieuw een dromerige song met heel veel sfeer die je enkele malen aan je voorbij moet laten komen voordat het je begint te grijpen.

"Yori Swart" is een sterk debuutalbum met vrijwel geen zwakke punten behalve misschien het feit dat er veel songs op staan die dezelfde sfeer uitademen. De veelal ingetogen songs worden iets te weinig afgewisseld met wat pittigers. Want als die afwisseling dan eenmaal komt met "Oh Lord", is het meteen raak en is het hoogtepunt van het album een feit.

Eric Krull



Geen opmerkingen:

Een reactie posten