dinsdag 2 maart 2010

Review: Duke - Genesis - 1980

Het tijdperk Genesis kent 2 "turning points". De eerste is uiteraard het vertrek van zanger Peter Gabriel, de tweede is het moment dat Phil Collins de (te) bepalende factor in de band wordt. De fans van Genesis plaatsen het tweede "turning point" met de komst van het album "Abacab" uit 1981. Is Duke uit 1980 dan zoveel anders? Ja, toch wel. Genesis is op dit album nog steeds een prog-rock band ook al is dit niet in iedere song per se het geval. Ook kun je Duke een concept album noemen ondanks dat een nummer als "misunderstanding" naar mijn mening meer te maken heeft met de scheiding van Phil Collins op dat moment dan met de hoofdrolspeler  "Duke" van het album. Daar waar "Abacab" een soort Collins album met Genesis invloeden is, is "Duke" nog steeds een Genesis album met Collins invloeden.

Het openingsnummer "Behind the Lines" is krachtig, afwisselend en muzikaal interessant genoeg om de fans van het eerste uur gunstig te stemmen. "Duchess", met aaneensluitend "Guide vocal" is meeslepend en aanstekelijk qua melodie, sfeer en opbouw. Het laat je achterover leunen in je stoel en schept een sfeer van, ….ok, laat maar komen!  "Man of our times" gaat mee in deze sfeer. Bij "Misunderstanding" raak je het echter kwijt. Dit oorspronkelijk voor Collins debuut solo album "Face Value" geschreven nummer valt wat uit de toon bij de tracks die eraan vooraf gaan.  Een popsong die als single werd uitgebracht om aandacht te krijgen in de hitlijsten. Met "Heathaze" weet het album je aandacht weer enigszins te vangen, met "Turn it on again" zit je echter weer op het puntje van je stoel. Naar mijn mening een van de beste singles die Genesis ooit uitbracht. "Alone tonight" heeft een refrein dat blijft hangen", Cul-De-Sac" is een ander hoogtepunt, orkestraal en dramatisch. Bij "Please don't ask me" komt hetzelfde gevoel als eerder bij "Misunderstanding" naar boven maar verdwijnt al snel wanneer de eerste noten van "Duke's Travels" aan je voorbij komen. Dit is toch de Genesis zoals ik ze graag hoor. Ruim 8 minuten van muzikale creativiteit, opzwepend en hier en daar virtuoos.  "Duke's End" eindigt het album zoals het begon met de melodielijn van  "Behind the lines" maar laat het allemaal nog wat heftiger aan je voorbij komen.

"Duke" is een toegankelijk album gemaakt door de zeer getalenteerde Collins, Banks en Rutherford. Het is niet het beste album uit hun catalogus volgens de fans maar wel een die ik nog regelmatig draai. Al was het alleen maar om het hoogtepunt "Duchess" dat na 30(!) jaar nog steeds niet verveelt.

Eric Krull

1 opmerking:

  1. Voor mij was het beste eraf toen Gabriel de band verliet, maar toegegeven, Duchess is een prachtig nummer evenals Behind the lines. Met abacab ben ik afgehaakt als fan. Inderdaad werd Genesis daar de begeleidingsband van Collins. Een man die later een cover "a groovy kind of love" zou uitbrengen....vreselijk!

    BeantwoordenVerwijderen