Review: Quid Pro Quo - Status Quo - 2011

Quid Pro Quo - Status Quo 2011

Het 29e studioalbum van Status Quo is een feit. "Quid Pro Quo" is de opvolger van "In Search Of The Fourth Chord" uit 2007.  Wie dacht dat de fut er bij de 60-ers Rossi, Parfitt en Bown inmiddels wel uit zou zijn heeft het behoorlijk mis. Sterker, dit nieuwe album bevat materiaal dat niet misstaat tussen het werk uit hun hoogtijdagen in de jaren zeventig.

Opener "Two Way Traffic" is een solide rocker die verrast omdat het niet meteen een 13 uit een dozijn Quo track is. Het is snel, hard en heeft "ballen". Zo heeft Quo al een tijd niet meer geklonken. Opvallend is de productie die in tegenstelling tot vorige albums op sommige tracks rauwer en directer klinkt. Rossi en Mike Paxman zijn er in geslaagd om Quo op CD dichter bij het live-geluid van de band te brengen. "Rock 'N' Roll 'N' You" is minder verrassend maar is een meezinger en een typische Quo pop-rock single. Je kunt hem gratis downloaden op de website van de band. "Dust To Gold" is de track op dit album die bewijst waar deze band toe in staat is. Een inventieve rocksong waar het woord "episch" op van toepassing is. Iedereen die denkt dat iedere Quo song hetzelfde klinkt moet minimaal eens naar dit nummer luisteren. Inventief zoals in hun beste dagen dendert dit rockfeest aan je voorbij. Sommige nummers hebben "iets" waardoor je van je stoel geblazen wordt. "Dust To Gold" heeft het! Op "Let's Rock" komt de vertrouwde Quo shuffle weer aan bod, opvallend detail is de subtiele aanwezigheid van blazers. Iets dat voor het eerst (en laatst) in 1978 ook al eens te horen was op het album "If You Can't Stand The Heat". "Can't See For Looking" en "Better Than That" zijn aardige up-tempo pop-rockers zoals de band ze al jaren schrijft. "Movin' On" is opnieuw een song die laat horen waar deze band goed in is als ze op dreef zijn. Een stevige rocksong met een goede riff zonder de melodie uit het oog te verliezen. Dit presteren ze nogmaals in het snelle "Frozen Hero" met overigens een korte maar typische Rossi solo. Het hoge niveau wordt niet overal gehaald. "Reality Check" spreekt het minst tot de verbeelding, "It's All About You" zou een prima b-kantje zijn en "Leave A Little Light On" is weliswaar een meezinger maar verder niet indrukwekkend.  "The Winner" is daarentegen weer zo'n typisch Rossi gezongen nummer waarin de melodie me aardig te pakken heeft ondanks het hoge meezing gehalte. Op "My Old Ways" is de harmonica van Bob Young weer te horen, zij het in een bescheiden rol. Als laatste track staat een re-recording van het uit 1986 daterende "In The Army Now" dat in 2010 als single werd uitgebracht in de UK. De opbrengst kwam ten goede aan "Help For Heroes and British Forces Foundation charities".

Status Quo maakt in 2011 een album met hoogtepunten zoals "Dust To Gold, "Two Way Traffic", "Moving On" en "Frozen Hero" die het doet uitstijgen boven de meeste albums van misschien wel de afgelopen 30 jaar, waar de band tot ongenoegen van veel fans te vaak voor de popsongs koos in plaats van het meer heavy rock geluid waar ze beroemd mee werden. Aan hen die in die jaren zijn afgehaakt kan ik niet anders zeggen dan dat ze "Quid Pro Quo" beslist een kans moeten geven.

Eric Krull