![]() |
In The Labyrinth - One Trail To Heaven |
Het openingsnummer "Lost In The Woods" komt van "Dryad", maar duurt hier 2 keer zo lang, doordat er een lange intro aan toe is gevoegd en daardoor is dit nummer een stuk krachtiger geworden. De muziek, die net als de meeste nummers oosters klinkt, is om bij weg te dromen. Dan volgt er een nummer met een dreigend ritme, getiteld "Escape From Canaan", dat van de CD "The Garden Of Mysteries" komt, evenals de volgende 3 nummers. De eerste daarvan heet "Moorish Rhapsody" en de Ierse klanken aan het begin, verrassen me aangenaam, maar al spoedig verandert de muziek en wordt een stukje progressiever en oosterser, waarbij de schitterende zang van Peter net een beetje meerwaarde toevoegd. "The Garden Of Mysteries II" is de volgende song en deze begint met vogelgeluiden, gevolgd door oosterse klanken, waarna het nummer feilloos overloopt in "Monsoon", dat als laatste van de 3 aan de beurt is en een stuk meer de symfonische kant uit gaat.
Van de CD "Walking On Clouds" krijg ik nu "Over The Wall" te horen, een prima symfonische popsong met een heerlijk oosters tintje. "Karakoram Waltz" is een gecombineerde versie van diverse nummers en zo ook een combinatie van oosterse en westerse stijlen muziek en dit vrij rustige instrumentale nummer brengt me haast in hogere sferen.
Van de CD "Dryad" staan er 3 nummers op "One Trail To Heaven" en "Muscarin Madness" is er daar één van. De song heeft een vrolijk ritme en ik krijg daardoor de neiging mee te gaan fluiten en kan onmogelijk stil blijven zitten, zo wordt ik door dit stukje muziek gepakt en ook nu weet In The Labyrinth een gladde overgang naar het volgende nummer te maken en deze instrumentale versie van "Deep Saffron" klinkt schitterend en mysterieus, maar is helaas bijna een minuut korter dan de versie, die op "Dryad" staat. Ook "Night Of The Baskerville Killer" komt van "Dryad" en deze song schreef Peter samen met zijn te jong overleden broer Niklas. Het is een lekker klinkende symfonische song met oosterse en westerse klanken, op een perfecte manier met elkaar verweven en met verschillende tempo wisselingen, waarbij ik mee ga bewegen. Nu volgt "The Endless City", een fantastisch onuitgebracht nummer, dat dreigend klinkt en zo'n spanning opbouwt, dat ik besluit de volumeknop iets hoger te zetten, zodat ik maar niets van de muziek zal missen. De enige song, die niet door Peter geschreven is, heet "Cities" en dit is een cover van het Moody Blues nummer, die op een schitterende wijze wordt vertolkt. "Cloudburst" is een gedeelte van een niet uitgebracht nummer, dat, mede door de geweldige zang improvisaties van Helena Selander, klinkt alsof ik in de hemel beland ben en sluit deze fantastische CD op waardige wijze af.
Carry Munter
Geen opmerkingen:
Een reactie posten